Obszar specjalnej ochrony ptaków (OSOP) o powierzchni 34 386,66 ha, na gruntach Nadleśnictwa zajmuje powierzchnię 106,73 ha. Obszar Doliny Omulwi i Płodownicy PLB140005 został wyznaczony i zatwierdzony w 2004 r. na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. Urz. 04.229.2313).

Dolina jest ważną ostoją lelka (co najmniej 100 par), kraski (5-6 par w 2008 r., 1 para w 2021 r.) i derkacza (196-210 samców). Jesienią odbywają się tu zloty żurawi, osiągające do 1100 osobników. Podczas wędrówek otwarte tereny torfowisk, łąki, płytkie rozlewiska i muliste miejsca nad rzeką są żerowiskiem dla ptaków wodno- błotnych. W ostoi Doliny Omulwi i Płodownicy stwierdzono występowanie 26 lęgowych gatunków ptaków z załącznika I Dyrektywy Ptasiej. Na terenie obszaru występuje kilka gatunków ptaków silnie zagrożonych wyginięciem (kraska, wodniczka i cietrzew). Obszar ma kluczowe znaczenie dla ochrony kulika wielkiego, będąc jedną z największych krajowych ostoi tego gatunku (źródło: SDF).

Dla obszaru Doliny Omulwi i Płodownicy został opracowany plan zadań ochronnych, który został zatwierdzony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie i Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 31 marca 2014 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. 2015, poz. 3721; Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. 2014, poz. 1487), zmieniony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie i Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 23 grudnia 2014 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2014 r. , poz. 4266), zmieniony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie i Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 7 lipca 2016 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2016 r. , poz. 2832), zmieniony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie i Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 21 grudnia 2017 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2017 r., poz. 5245).

Specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) Myszynieckie Bory Sasankowe PLH140049 o powierzchni 1 936,98 ha, w całości znajduje się w zasięgu Nadleśnictwa Myszyniec, a na jego gruntach zajmuje powierzchnię 1916 ha. Położony jest w leśnictwach Serafin, Rudne i Lipniki. Myszynieckie Bory Sasankowe jako obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) zatwierdzony został Decyzją Komisji Europejskiej w 2011 r. (2011/64/UE).

Obszar położony jest w mezoregionie Równiny Kurpiowskiej, w południowej części sandru mazurskiego. Dominującym typem siedliskowym, występującym na omawianym obszarze jest bór świeży, a gatunkiem panującym w zróżnicowanych wiekowo drzewostanach jest sosna. Ostoję utworzono ze względu na ochronę sasanki otwartej (Pulsatilla patens), tworzącej na tym terenie silną populację. Ponadto na obszarze ostoi w niewielkim obniżeniu terenowym stwierdzono występowanie siedliska z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG 91D0 bory i lasy bagienne (Vaccinio uliginosi-Betuletum pubescentis, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Pino mugo-Sphagnetum, Sphagno gorgensohnii- Piceetum i brzozowo-sosnowe lasy bagienne borealne).

Specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) Myszynieckie Bory Sasankowe posiada opracowany plan zadań ochronnych, który został zatwierdzony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 30 grudnia 2013 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2014 r., poz. 79).

Nadleśnictwo Myszyniec, działając w oparciu o zatwierdzony plan zadań ochronnych, w latach 2014 – 2023 wykonywało działania ochronne na rzecz stanowisk sasanki otwartej (Pulsatilla patens) położonych na terenie obszaru Natura 2000 Myszynieckie Bory Sasankowe PLH140049.

Ochrona czynna sasanki otwartej polegała na:

1. Usunięciu czeremchy amerykańskiej w promieniu 10 m od stanowiska sasanki otwartej;

2. Usunięciu podsadzeń buka w promieniu 10 m od stanowiska sasanki otwartej;

3. Ręcznym usunięciu gatunków konkurencyjnych wobec sasanki otwartej (trzcinnik, jeżyna, itp.) w promieniu 5 m od stanowiska;

4. Płatowym odsłanianiu gleby w promieniu 5 m, w ilości co najmniej 10 płatów o pow. 0,5 m2 każdy - usuwanie pokrywy mszystej i zadarnionej w otoczeniu sasanki otwartej;

5. Usuwaniu martwego drewna w promieniu 10 m wokół stanowisk sasanki;

6. Usuwaniu części drzew wokół stanowiska - prześwietlenie (czyszczenia, trzebieże);

7. Odnawianiu gatunkami, które nie wpływają na podniesieniu żyzności siedliska;

8. Rezygnacji z wprowadzania podszytów i podsadzeń produkcyjnych;

9. Pozostawianiu biogrup obejmujących stanowiska sasanki i roślin chronionych przy zakładaniu zrębów zupełnych.

Działania wg pkt. 1. – 5. zrealizowano w ramach projektu pn. „Kompleksowy projekt ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszarach zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe”, współfinansowanego ze środków Funduszu Europejskiego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020. zadania wg pkt. 6. – 9. w ramach własnej działalności gospodarczej, stosując odpowiednie modyfikacje zabiegów hodowlanych.

Czynna ochrona populacji sasanki otwartej zachowanej w granicach obszaru Natura 2000 Myszynieckie Bory Sasankowe PLH140049 przyniosła pozytywne efekty. Obserwowano wzrost udziału osobników kwitnących sasanki po realizacji cięć pielęgnacyjnych, prześwietlających drzewostan oraz notowano nowe osobniki przedmiotu ochrony na płatach odsłoniętej gleby. Pozostałe działania wpłynęły na utrzymanie siedlisk dostępnych dla chronionego gatunku.

Dowiesz się więcej z artykułów:

Plan zadań ochronnych - czy napewno wiemy jak to robić?

Niektóre sasanki już nie zakwitną.

W IV edycji międzypowiatowego konkursu przyrodniczo - łowieckiego "Darz Bór" wystartowała sasanka otwarta.

Kolejne stanowisko sasanki otwartej zniszczone.

Działania ochronne na stanowiskach sasanki otwartej (Pulsatilla patens).

Sezon na sasanki.

Zniszczono chronione rośliny.

Sasanka otwarta zwiastun wiosny w borach sosnowych.

Nie wykopuj sasanki z lasu.

Specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) Bory Chrobotkowe Karaska PLH140047 o powierzchni 1 124,52 ha, w całości znajduje się w zasięgu Nadleśnictwa Myszyniec, a na jego gruntach zajmuje powierzchnię 991,67 ha. Bory Chrobotkowe Karaska jako obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) zatwierdzony został Decyzją Komisji Europejskiej w 2011 r., oraz Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 13 marca 2018 r. (Dz. Urz. 2018, poz. 796).

Przedmiotami ochrony obszaru Natura 2000 Bory Chrobotkowe Karaska PLH140047 jest sosnowy bór chrobotkowy (Cladonio-Pinetum i chrobotkowa postać Peucedano-Pientum) 91T0 oraz sasanka otwarta (Pulstailla patens) 1477.

Sosnowy bór chrobotkowy (91T0) to ubogi drzewostan (dominują tu utwory piaszczyste, częściowo zwydmione), prawie całkowicie zdominowany przez sosnę, z połaciami chrobotków w runie. Prowadzona w sposób trwały i zrównoważony gospodarka leśna, wraz ze stosowaniem zrębów zupełnych, nie stanowi zagrożenia dla borów chrobotkowych. Natomiast eutrofizacja może prowadzić do przekształcenia, a tym samym zaniku tych siedlisk.

Specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) Bory Chrobotkowe Karaska posiada opracowany  plan  zadań  ochronnych,  który  został  zatwierdzony  Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2015 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2015 r., poz. 3950), zmieniony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 1 września 2022 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2022 r. , poz. 9106).

Nadleśnictwo Myszyniec, działając w oparciu o zatwierdzony plan zadań ochronnych, w latach 2015 – 2023 wykonywało działania ochronne na stanowiskach sosnowego boru chrobotkowego (Cladonio-Pinetum i chrobotkowa postać Peucedano- Pientum), polegające głównie na rozluźnianiu zwarcia drzewostanu za pomocą cięć trzebieżowych oraz usuwaniu martwego drewna powstałego w wyniku realizacji zabiegu gospodarczego i działania czynników naturalnych. Na dzień 1.01.2023 r. Nadleśnictwo wykonało działania ochronne na pow. 565 ha.

Przeprowadzone działania przyczyniły się do zachowanie płatów siedliska sosnowego boru chrobotkowego (91T0) w obszarze Natura 2000 Bory Chrobotkowe Karaska PLH140047.

Przedsięwzięcie realizowano w ramach projektu pn. „Kompleksowy projekt ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszarach zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe”, współfinansowanego ze środków Funduszu Europejskiego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020.

Dowiesz się więcej z artykułów:

Działania na rzecz siedliska sosnowy bór chrobotkowy (91T0)

W sosnowym borze chrobotkowym srebrzyście całym rokiem...

Specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) Bory bagienne i torfowiska Karaska PLH140046 o powierzchni 558,83 ha, w całości znajduje się w zasięgu Nadleśnictwa Myszyniec. Obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) zatwierdzony został Decyzją Komisji Europejskiej z dnia 10 stycznia 2011 r. (2011/64/UE).

Torfowisko Karaska jest największym torfowiskiem na terenie województwa mazowieckiego i jednocześnie jednym z największych torfowisk wysokich w Polsce. Obszar położony jest na Równinie Kurpiowskiej. Zajmuje południową część sandru mazurskiego w strefie wododziałowej rzek Omulwi i Rozogi. Główną częścią ostoi jest torfowisko wysokie typu kontynentalnego (z udziałem zbiorowisk torfowisk przejściowych oraz boru bagiennego). Dzięki znacznemu zróżnicowaniu siedlisk obszar odznacza się bogactwem flory, w skład której wchodzi ponad 180 gatunków roślin naczyniowych i około 20 gatunków mszaków (źródło: SDF).

Dla obszaru Natura 2000 Bory bagienne i torfowiska Karaska PLH140046 ustanowiono plan ochrony dla części obszaru położonego w granicach rezerwatu przyrody Torfowisko Karaska (Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 17 maja 2018 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2018 r., poz. 5431)) oraz plan zadań ochronnych dla pozostałej części obszaru (Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 29 grudnia 2023 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2024 r., poz. 78)).